Sobór Watykański II zwrócił uwagę na konieczność odnowy życia chrześcijańskiego wśród wiernych Kościoła katolickiego. W odpowiedzi na te zalecenia w ramach Kościoła powstawały różne ruchy odnowy posoborowej.
Jednym z tych ruchów stały się oazy. Początkowo były to rekolekcje dla ministrantów, tzw. Oazy Dzieci Bożych (1954r.), a następnie „odnawianie wewnętrznego życia” rozszerzono na inne grupy – dla młodzieży szkół średnich, młodzieży studenckiej, młodzieży pracującej, księży, katechetów, rodzin.

Oazy rekolekcyjne Dzieci Bożych przekształcono w ruch Żywego Kościoła, a następnie w Ruch Światło – Życie.
Charyzmatycznym założycielem Ruchu Światło-Życie był Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki, kapłan diecezji katowickiej, „gorliwy apostoł nawrócenia i wewnętrznej odnowy człowieka” (Jan Paweł II).

Praca w ramach oaz polega na rozwoju formacji duchowej. Członkowie Ruchu Światło – Życie biorą udział w 15-dniowych rekolekcjach letnich, śródrocznych 3-4 dniowych rekolekcjach (ORAR), w dniach wspólnoty (4-6 razy w roku), ale główny nacisk w pracy formacyjnej położony jest na wzrost duchowy w rodzinach.

Wspólnota Domowego Kościoła (4-7 małżeństw) zbiera się raz w miesiącu na spotkaniu formacyjno-modlitewnym. Praca w rodzinach polega na wzajemnym „podnoszeniu w wierze” małżonków i dzieci poprzez modlitwę indywidualną i wspólną, stały wysiłek do nawrócenia, bezinteresowną czynną miłość agape.
Członkowie Ruchu Światło – Życie współpracują z duszpasterzami „swoich” parafii poprzez dawanie świadectwa życia, modlitwę, wypełnianie posług liturgicznych itp.

Aktualnie w parafii są dwa Kręgi Domowego Kościoła nad którymi opiekę duchową sprawuje ks. Radosław Matraszek, wikariusz.