Drodzy Przyjaciele!
Za nami inauguracja Roku Srebrnego Jubileuszu naszej parafii. Raz jeszcze dziękuje Wszystkim, którzy przez minione 25 lat w jakikolwiek sposób przyczynili się (i przyczyniają) do naszego wzrostu i rozwoju. Każda modlitwa i ofiara, kazda praca i poświęcenie sprawiły, ze jesteśmy dziś taką, a nie inną wspólnotą. Przed nami kolejne etapy i w(e)yzwnia, by stawać sie coraz bardziej Kosciołem, domem i wspólnotą komunii.
Poniżej garść materiałów z naszego jubileuszowego archiwum, w tym galeria fotografii z tego wydarzenia (w zakładce "galerie" na naszej stronie - fotografie z Jubileuszu).
Serdecznie Wszystkich pozdrawiam.
ks. Krzysztof - proboszcz.
Słowo ks. proboszcza na początku jubileuszowej Mszy świętej, 2 lipca 2023 r.
9129 dni, 1304 tygodnie, 299 miesięcy temu – 4 lipca 1998 roku, śp. Abp Józef Życiński wydał dekret ustanawiający nową parafię w naszym mieście. Wydzielona z terenu parafii braci kapucynów na Poczekajce otrzymała jako patrona bł. Piotra Jerzego Frassatiego.
Przez ćwierć wieku budujemy wspólnotę naszej parafii jednocząc między sobą mieszkańców osiedla im. Juliusza Słowackiego. Dziś przyszedł czas, by w dwa lata po poświęceniu ołtarza i kościoła przeżyć pierwszy pełny jubileusz naszej wspólnoty. To okazja do wdzięczności Bogu za dar naszej parafii, kościoła i ludzi, którzy przez te lata przyczyniali się do jej i naszego rozwoju. Dziękujemy za tych, którzy prowadzili nas jako nasi pasterze: śp. Proboszczom: ks. Henrykowi Dulniakowi i ks. Leszkowi Szubie; wspierającym ich w posłudze wikariuszom i licznej rzeszy kapłanów, w różny sposób związanych z naszą parafią. Dziękujemy parafianom i przyjaciołom parafii za ich duchowe i materialne dary, dzięki którym możemy podejmować wyzwania, przed którymi stawia nas Boska Opatrzność.
25 lat naszej historii, to 603 nowych członków Kościoła, którzy w naszej parafii przyjęli chrzest święty; 187 zawartych małżeństw; 429 osób umocnionych darem Ducha świętego w sakramencie Bierzmowania; niezliczona ilość osób, które skorzystały z sakramentu pokuty i pojednania i tysiące umocnionych sakramentem chorych. Zakładając, że średnio każdego dnia sprawowano ponad 3 intencje mszalne – począwszy od pierwszego dnia, gdy na tym miejscu po raz pierwszy sprawowana była Msza święta odprawiono ich ponad 30000. Trudno policzyć jak wiele w tym czasie rozdano Komunii świętych, a kto zliczy niezliczone łaski, jakie otrzymaliśmy w tych sakramentach?
Jubileusz, to także okazja do rachunku sumienia – ten jednak uczynimy za chwilę, w głębi własnych serc, świadomi, że nie wszystko było dobre, że coś zostało zaniedbane a może nawet zmarnowane. Nie nam jednak sądzić, natomiast jest naszą rzeczą pokutować za grzechy, zaniedbania i zgorszenia i podejmować mocne postanowienie poprawy, zadośćczyniąc Bogu i ludziom.
Cieszymy się bardzo, że jest dzisiaj z nami Maryja, Bogarodzica, Matka Kościoła, w kopii cudownej figury czarnej Madonny, Królowej Gór z Jej piemonckiego sanktuarium w Oropie, umiłowanego przez naszego patrona. Niedawno złożyliśmy Jej wizytę z grupą naszych parafian podczas pielgrzymki śladami bł. Piotra Jerzego Frassatiego.
Moim wielkim marzeniem było mieć Ją u nas i z serca dziękuję wszystkim Parafianom, którzy pomogli je spełnić. Maryjo – witaj w domu, Twoim, naszym i Twojego wielkiego Czciciela, który modlitwę różańcową nazywał swoim testamentem i czcił Cię całym swoim krótkim, ale pięknym życiem, które uczynił darem dla Boga i ubogich.
Wsparci Jego przykładem chcemy iść jak on „verso l’alto” każdego dnia naszego życia, aż dojdziemy do Ciebie Boże, święci pośród świętych.
Maryjo, Matko Kościoła i Niewiasto Eucharystii,
prowadź nas i wspieraj w naszej drodze,
na której pragniemy spotkać Twojego Syna.
Tak nam dopomóż Bóg! Amen.
Modlitwa zawierzenia Parafii Matce Bożej z Oropy.
Bogarodzico Maryjo! Dziewico Przenajświętsza, Królowo i Pani nasza!
Z dalekiej Oropy przybywasz do nas w kopii swojego cudownego wizerunku, w którym w koronie gór Piemontu od wieków odbierasz cześć wdzięcznego za Twą matczyną łaskawość Ludu Bożego.
W tym szczególnym dla naszej wspólnoty parafialnej dniu Srebrnego Jubileuszu witamy Cię serdecznie w progach naszego kościoła i w naszych sercach. Przybywasz do nas jako ukochana Madonna naszego Patrona – błogosławionego Piotra Jerzego Frassatiego, który tak często pielgrzymował do Ciebie składając u Twych stóp swoją modlitwę zawierzenia.
Chcemy także i my, w ślad za naszym Patronem, zawierzyć dzisiaj Tobie, któraś przyjęła z wiarą Słowo Pana i ofiarowałaś siebie w służbie zbawienia Twojego Syna nas samych, nasze dziś i czekającą nas przyszłość. „Twoimi jesteśmy” Maryjo. Zapraszamy Cię do nas! Wejdź w progi naszych domów i rodzin. Usłysz i przyjmij nasze błagania. Wstawiaj się za nami u swojego Syna Jezusa Chrystusa, byśmy mogli otrzymać dar Jego Miłosierdzia.
Królowo Rodzin, „pod Twoją obronę” oddajemy się dzisiaj jako nasza parafialna rodzina. Prowadź naszych duchowych przewodników – kapłanów. Wyjednaj im u Syna swojego niezbędne dla ich posługi dary dobrego pasterzowania; umocnij i rozpalaj w naszych rodzinach wzajemną miłość i zaufanie; umacniaj i ożywiaj zawsze naszą miłość wobec chorych i cierpiacych; umacniaj nas w duchu braterstwa i współpracy w dziele Twojego Syna; przenikaj dusze młodych naszej parafii, by usłyszeli, zrozumieli i podjęli wezwanie do pójścia w swoim życiu za Chrystusem, odpowiadając z odwagą na Jego wezwanie: „Oto jestem, poślij mnie”.
Przyjmij o Pani, z tą naszą modlitwą, wszystkich którzy są nam drodzy: naszych bliskich, krewnych, przyjaciół, sąsiadów; chorych, samotnych i seniorów; grzesznych, niedowiarków i wątpiących; młodzież i dzieci; nasze parafialne wspólnoty, ruchy i stowarzyszenia.
Wyproś nam, o najdobrotliwsza Matko Nasza, Królowo Gór, Czarna Madonno, głęboką miłość ku Kościołowi Świętemu z naszym papieżem Franciszkiem i stojącymi przed Tobą wraz z nami: Pasterzem naszej Archidiecezji arcybiskupem Stanisławem, naszym proboszczem ks. Krzysztofem Podstawką i ks. wikariuszem Kamilem Zaborkiem; zgromadzonym tu dziś duchowieństwem i osobami życia konsekrowanego. Niech Twoja obecność wśród nas, począwszy od dziś pomoże nam wiernie iść za Twoim Synem, Naszym Panem Jezusem Chrystusem ku temu, co w górze – „Verso l’alto!” za przykładem Twojego ucznia, naszego Patrona – błogosławionego Piotra Jerzego!
O dozwól nam chwalić Cię Panno przenajświętsza! Amen!
Jubileuszowy List do Frassatian
„Prawdziwe dobro czyni się niepostrzeżenie, powoli, codziennie, w zwykłych sprawach.”- bł. Piotr Jerzy Frassati.
Siostry i Bracia
Drodzy Przyjaciele!
Rok Pański 2023 przeżywamy w naszej parafii jako czas wdzięczności Panu Bogu za 25 lat naszej wspólnej drogi, którą przemierzamy idąc za głosem Chrystusa po śladach Jego Ewangelii. Szliśmy tak wspólnie od ćwierć wieku, aż wreszcie dotarliśmy do dnia, w którym chcemy przeżyć nasze wielkie święto – Srebrny Jubileusz.
Biblijne źródła Jubileuszu
Tradycja obchodzenia jubileuszy zakorzeniona jest mocno w tradycji naszej wiary i wypływa wprost z Pisma Świętego. Słowo „jubileusz” mające swoje źródła w języku hebrajskim, do współczesnych języków dotarło dzięki łacinie. Termin „jubilaeus” oznaczał najpierw róg barani, w którego używano jako trąby sygnalizującej rozpoczęcie roku jubileuszowego, by ostatecznie stać się określeniem tegoż roku. W tym okresie prawo mojżeszowe nakazywało powrót ziemi, której jedynym panem był Bóg, do jej dawnego właściciela, a niewolnicy odzyskiwali wolność. Zwykle wypadał co 50 lat.
Niestety, prawo to nie było łatwe do przeprowadzenia i zapewne nigdy nie zostało w pełni zrealizowane. Niemniej pozostała idea, która wkrótce miała doczekać się realizacji w zupełnie nowych wymiarach i tym razem, okazać się skuteczna.
W Ewangelii wg. Św. Łukasza znajdujemy dobrze znaną nam scenę nauczania Pana Jezusa w nazaretańskiej synagodze. Padają tam wówczas z ust Jezusa, Syna Bożego pamiętne słowa:
„Duch Pański spoczywa na Mnie,
ponieważ mnie namaścił i posłał Mnie
abym ubogim niósł dobrą nowiną,
więźniom głosił wolność,
a niewidomym przejrzenie;
abym uciśnionych odsyłał wolnymi,
abym obwoływał rok łaski od Pana” (Łk 4,18 n; Iz 61, ln).
To, jak określają je niektórzy, expose Jezusa, ukazuje na czym polega misja Mesjasza - Odkupiciela. Przyszedł On by wyzwolić każdego człowieka z wszelkiej nędzy, a przede wszystkim z największej niewoli, jaką jest grzech. Jedynie On ma „moc” wyprowadzenia człowieka z tego godnego pożałowania stanu poprzez dzieło zbawiania jakiego dokonuje Bóg w swoim Synu, który dla nas i dla naszego zbawienia umarł i zmartwychwstał.
Rok Jubileuszowy w tradycji Kościoła
W epoce chrześcijańskiej, po pierwszym Jubileuszu w 1300 roku, cykl obchodów Jubileuszowych został wyznaczony przez Bonifacego VIII co 100 lat. Po petycji Rzymian do papieża Klemensa VI (1342) okres ten został skrócony do lat 50-ciu. W 1389 r. w celu upamiętnienia liczby lat życia Chrystusa to właśnie Urban VI chciał ustalić cykl jubileuszowy co 33 lata i ogłosił Jubileusz w roku 1390 r., którego niestety, w związku ze swoją śmiercią nie mógł celebrować i któremu ostatecznie przewodniczył nowy papież Bonifacy IX. Niemniej jednak w 1400 roku, po upływie ustalonych wcześniej 50-ciu lat, Bonifacy IX potwierdził darowanie win pielgrzymom, którzy przybyli wówczas do Rzymu. Papież Marcin V obchodził nowy Jubileusz w 1425 r., otwierając po raz pierwszy święte drzwi w Bazylice św. Jana na Lateranie.
Ostatnim, który obchodził jubileusz co pięćdziesiąt lat był papież Mikołaj V w 1450 r., następnie, za sprawą Pawła II, okres pomiędzy jubileuszami został skrócony do 25 lat, a w 1475 r. nowy Rok Święty obchodził Sykstus IV. Od tego czasu zwyczajne Jubileusze odbywały się w sposób ciągły. Niestety, wojny napoleońskie uniemożliwiły obchody Jubileuszy w roku 1800 i 1850. Wznowiono je od roku 1875, po przyłączeniu Rzymu do Królestwa Włoch, lecz obchodzono wówczas bez tradycyjnej uroczystości.
Ostatnim pamiętnym Rokiem Jubileuszowym był ogłoszony przez św. Jana Pawła II 29 listopada 1998 r. bullą Incarnationis Mysterium - Wielki Jubileusz 2000 r. Przez cały rok Jan Paweł II odbywał różne pielgrzymki i dokonywał symbolicznych gestów nieprzewidzianych w ogólnie przyjętych, zwyczajowych praktykach obchodów, w tym prośby o przebaczenie za grzechy popełnione w historii i martyrologię chrześcijan zabitych w XX wieku. Jednym z głównych wydarzeń Jubileuszu były Światowe Dni Młodzieży w Rzymie: uczestniczyły w nich ponad dwa miliony młodych ludzi. Papież odbył też pielgrzymkę do Ziemi Świętej.
Jubileusz w naszej Parafii
Srebrny Jubileusz, jaki w tym roku przeżywamy w naszej parafii, podsumowując 25 lat naszej wspólnej drogi, wpisuje się w tradycję Kościoła. Także i my chcemy przede wszystkim dziękować dobremu Bogu za wszystkie łaski jakimi darzył nas nieprzerwanie przez mijające ćwierćwiecze. Ma nam uświadomić, że szczególną łaską jaką zostaliśmy obdarowani jest nasza parafia, jej nieustanny rozwój, podejmowane przez te lata zadania i działania, tak o charakterze duszpasterskim, ewangelizacyjnym, jak i materialnym. Jubileusz to także czas wspomnień i podsumowań. Nie mogą się one zamknąć tylko w ramach jednego wydarzenia, zatem w tym roku zechcemy do nich wracać przy okazji bardziej „szczegółowych” jubileuszy, które zamierzamy obchodzić w ramach poszczególnych grup i wspólnot społecznych, w jakie bogata jest nasza parafia. Przede wszystkim będą to:
- Jubileusz Małżeństw i Rodzin – w niedzielę Świętej Rodziny 2024 r.
- Jubileusz Dzieci – 1 czerwca 2024 r.
- Jubileusz Młodzieży – 7 kwietnia 2024 r.
- Jubileusz Seniorów – 21 maja 2024 r.
- Jubileusz Kapłanów – Wielki Czwartek 2024 r.
O szczegółach dotyczących tych dni będziemy Was informowali.
Jubileusz to także okazja do rachunku sumienia i przebłagania Boga za nasze grzechy i niewierności oraz niewykorzystane łaski. To również okazja do spojrzenia w przyszłość i zastanowienia się nad tym, jak wykorzystać czas dany nam przez Boga, jak ożywiać naszą wspólnotę odczytując znaki czasu.
Już dziś pragnę serdecznie podziękować Wszystkim, którzy przez te mijające 25 lat w jakikolwiek sposób przyczynili się do budowania naszej parafii. Przede wszystkim dziękuję śp. Abp. Józefowi Życińskiemu za decyzję i dekret z 4 lipca 1998 roku, którym oficjalnie erygował istnienie naszej parafii. Dziękuję naszym zmarłym proboszczom: śp. Ks. Henrykowi Dulniakowi i ks. Leszkowi Szubie. Zwłaszcza ks. Leszkowi należy się szczególna pamięć, bo to właśnie on wziął na swoje barki cały ciężar odpowiedzialności za duszpasterstwo, administrację i budowę kościoła oraz obiektów parafialnych. Dziękuję wszystkim kapłanom związanym z naszą parafią, którzy jako wikariusze czy współpracownicy głosili nam Słowo Boże, sprawowali sakramenty i dzielili się z nami swoimi talentami. Dziękuję niezliczonemu gronu ofiarodawców, sponsorów, testatorów, pracowników, wolontariuszy, przyjaciół parafii; kościelnym, organistom, katechetom i wspólnotom oraz anonimowym osobom – Wszystkim za Wszystko: za modlitwę i ofiary. Dziękuje wreszcie Metropolicie Lubelskiemu, abp. Stanisławowi Budzikowi za poświęcenie naszego kościoła 22 sierpnia 2021 roku i przewodniczenie Jubileuszowej Eucharystii w dniu 2 lipca bieżącego roku.
Jubilare – cieszyć się!
Zdaję sobie sprawę, że w ramach jednego listu trudno objąć wdzięcznym sercem Wszystkich i Wszystko. Wspomniane powyżej poszczególne Jubileusze pomogą nam, jak wierzę, bardziej „szczegółowo” wyrazić naszą wdzięczność wobec tak licznego grona osób, które przez mijające 25 lat budowały i budują duchowo i materialnie naszą parafię.
Dziś życzę Wszystkim Wam Siostry i Bracia za św. Pawłem: „Radujcie się zawsze w Panu; jeszcze raz powtarzam: radujcie się! Niech będzie znana wszystkim ludziom wasza wyrozumiała łagodność: Pan jest blisko! O nic się już zbytnio nie troskajcie, ale w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem! A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie. W końcu, bracia, wszystko, co jest prawdziwe, co godne, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co zasługuje na uznanie: jeśli jest jakąś cnotą i czynem chwalebnym - to miejcie na myśli! (Flp 4, 4 – 8).