Posłani w pokoju Chrystusa

Drodzy Przyjaciele!

Za nami kolejny rok pracy duszpasterskiej. Dziękując za wszystko Panu Bogu, spoglądamy na wydarzenia ostatnich dwunastu miesięcy. Najważniejszym z nich była przeżywana 22 sierpnia pod przewodnictwem Metropolity Lubelskiego arcybiskupa Stanisława Budzika uroczystość poświęcenia naszego kościoła parafialnego. Po ponad dwudziestu latach od momentu ustanowienia parafii pod wezwaniem błogosławionego Piotra Jerzego Frassati oddaliśmy naszą świątynię na wyłączną własność Boga. Wspominając wszystkich, dzięki którym rosły jej mury, patrząc na owoc modlitwy i pracy tak wielu rąk, z całego serca dziękuję Wam, parafianom, którzy w jakikolwiek sposób włączaliście się w dzieło budowania wspólnoty Kościoła w jej wymiarze duchowym i materialnym. Ogarniam Was wszystkich wdzięczną modlitwą, zwłaszcza podczas Mszy świętych sprawowanych każdego 22 dnia miesiąca. Niech dobry Bóg wynagrodzi tym, którzy przyczynili się do zorganizowania niepowtarzalnego wydarzenia konsekracji, wpisanego już na stałe w kalendarz parafialny. Każdy kolejny dzień 22 sierpnia będzie zawsze odtąd obchodzony w naszej wspólnocie jako liturgiczna uroczystość.

W tym miejscu szczególne słowa wdzięczności należą się moim poprzednikom, którzy, jak wierzę, orędują za naszą parafią w Domu Ojca: śp. ks. kan. Henrykowi Dulniakowi i śp. ks. kan. Leszkowi Szubie. Nie do przecenienia są zwłaszcza zasługi ks. Leszka, który większość swojego życia oraz całe swoje serce oddał tworzeniu tej parafii. Niestety, choroba nie pozwoliła Mu na pełne uczestnictwo w poświęceniu kościoła, choć wiem, jak bardzo pragnął być z nami w tamtym czasie. Jego śmierć pozostawiła smutek w naszych sercach. Dziękuję Wam wszystkim, którzy przez lata współpracowaliście z ks. Leszkiem w dziele budowy parafii. Dziękuję za troskę o Jego posługę i zdrowie. Dziękuję zwłaszcza tym, którzy zatroszczyli się o Niego w ostatnich miesiącach, dniach i godzinach Jego życia oraz tym, którzy uczestniczyli osobiście bądź duchowo w Jego ostatniej drodze. Ufam, że zachowamy żywą pamięć o ks. Leszku. Jej materialnym znakiem będzie poświęcone mu epitafium, a duchowym – licznie zamawiane Msze święte, za które dziękuję tak wielu ofiarodawcom. 

Koniec roku kalendarzowego jest również okazją do podziękowań za liczne duchowe oraz materialne dary, jakie nasza parafia otrzymała dzięki Waszym modlitwom, podejmowanym pracom i ofiarom pieniężnym. Finansowe wsparcie parafian umożliwiło przygotowanie kościoła na uroczystość jego poświęcenia, wykonanie nowego konfesjonału (oraz kolejnych zaplanowanych przy nim prac), monitoringu terenów parafialnych, nowego systemu do transmisji internetowych naszych nabożeństw, oświetlenia stacji Drogi Krzyżowej, a także opłacenie bieżących rachunków (ubezpieczenie, woda, gaz, światło, ogrzewanie, zakup środków higienicznych) i wiele, wiele innych, drobnych, ale niezbędnych prac konserwatorskich.

Dziękuję tym, którzy wsparli parafię poprzez zakup naszego kalendarza na 2021 rok oraz pamiątkowego albumu opublikowanego z okazji konsekracji kościoła. Dziękuję zespołowi redakcyjnemu tych wydawnictw oraz autorom wspomnień dotyczących budowy i historii wspólnoty parafialnej.

Miniony rok przyniósł także radość sakramentu święceń i prymicyjnej Mszy świętej sprawowanej tutaj przez pochodzącego z naszego osiedla ks. Mateusza Rusińskiego. Dziękowaliśmy za kilkuletnią, owocną pracę dotychczasowemu wikariuszowi ks. Radosławowi Matraszkowi oraz powitaliśmy w naszej wspólnocie ks. Kamila Zaborka, który wniósł wiele nowych inicjatyw w funkcjonowanie wspólnoty parafialnej. Na szczególne uznanie zasługuje jego troska o Liturgiczną Służbę Ołtarza: ministrantów oraz diakonów. Mamy nadzieję, że ich grono będzie się stale powiększało.

Serdecznie dziękuję wszystkim wspólnotom duszpasterskim za współpracę i troskę o duchową formację parafii. Dziękuję także parafialnemu zespołowi synodalnemu - Wasz czas poświęcony na udzielenie odpowiedzi na pytania zawarte w rozesłanych ankietach. Wasze refleksje stały się bazą do dalszych rozważań i przyszłych decyzji podejmowanych w ramach III Synodu Archidiecezji Lubelskiej. Bardzo cieszę się z posługi pana Organisty, który wraz ze swoją Małżonką zajął się tworzeniem chóru parafialnego i scholi dziecięcej. Zapraszamy kolejne osoby do włączenia się w posługę muzyczną.

Tuż po konsekracji naszego kościoła miałem zaszczyt i szczęście zatrzymać się kilka dni w domu rodziny Frassatich w Pollone, u stóp umiłowanego przez naszego Patrona sanktuarium Madonna di Oropa we włoskim Piemoncie. Pobyt w domu, w którym mieszkał Piotr Jerzy Frassati, możliwość doświadczenia atmosfery tego miejsca, sprawowanie Mszy świętych w Jego pokoju – to wszystko niezapomniane przeżycia, za które dziękuję Bogu, a także Wandzie Gawrońskiej, siostrzenicy Błogosławionego. Nieustannie zachęcam Was do poznawania życia i osoby naszego Patrona. Okazją do tego są sprawowane każdego 4 dnia miesiąca wieczorem Msze święte za Jego wstawiennictwem.

Moi Drodzy! Wiele jeszcze można by pisać, aby wyrazić ogrom wdzięczności za codzienne budowanie wspólnoty parafialnej. Trudno jednak wszystkie te refleksje zmieścić w jednym liście, zatem z serca Wam wszystkim za wszystko dziękuję, Bóg zapłać!

Na zakończenie przyjmijcie, proszę, serdeczne życzenia świąteczne i noworoczne. Niech Nowonarodzony Chrystus Pan, Zbawiciel, Emmanuel, Bóg, który jest z nami, obdarzy Was i Waszych bliskich swoim szczodrym błogosławieństwem. Niech zachowa Was w pokoju i miłości. Wszystkiego najlepszego w 2022 roku. Wejdźmy weń razem z Jezusem. 

Z braterskim pozdrowieniem!

ks. Krzysztof, proboszcz.

Lublin, 31 grudnia 2021 r.